-ಬಿ.ಎಂ.ಬಷೀರ್ ಗುಜರಿ ಅಂಗಡಿ ಮತ್ತೆ ಮೊಬೈಲ್ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದೆ… ಇನ್‌ಬಾಕ್ಸ್ ತೆರೆದು ನೋಡಿದರೆ ಅವನೇ…ನಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ! ‘ಯಾರು?’ ಎಂಬ ನನ್ನ ಎರಡಕ್ಷರದ ಮೆಸೇಜಿಗೆ ‘ಹುಡುಕು’ ಎಂಬ ಮೂರಕ್ಷರದ ರಿಪ್ಲೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾನೆ… ‘ಸಾಯಿ’ ಎಂದು ಕಳುಹಿಸಿದರೆ ‘ಬದುಕು’ ಎಂದು ಮರಳಿಸಿದ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಮೆಸೇಜನ್ನೆಲ್ಲ ಅಳಿಸಿದರೆ ಎದೆಯೊಳಗೇ ‘ಸೇವ್’ ಆಗಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ ಅಳಿಸಿದರೆ…ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ! ನಂಬರ್‌ಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದರೆ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ ಯಾಕೆ ಈ ಪ್ರಯಾಸ ಎಂದು ನೇರ ಸೆಂಟರಿಗೆ ನಡೆದು ಸಂಖ್ಯೆ ತೋರಿಸಿದರೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ನಕಲಿ ವಿಳಾಸ! ನಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಆಕಾಶದಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಕೊರಳ ನೀಳ ನರದಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಯಾರಿರಬಹುದು? ತೋರು ಬೆರಳು ಹಿಡಿದು ನಡೆಸಿದ ನನ್ನ ತಂದೆಯೆ? ಚಹಾ ಹೀರುತ್ತಾ ನನ್ನ ಮುಂದೆಯೇ ತುಂಟ ನಗು ಬೀರುತ್ತಿರುವ ಒಲವೆ? ಅಥವಾ…ಮಾತು ಬಿಟ್ಟ ಗೆಳೆಯ? ನನ್ನ ಜನ್ಮಾಂತರದ ಶತ್ರು? ಅಥವಾ..ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಇಲ್ಲಿ ಸಾಯಿ ಎಂದು ಸತ್ತು ಹೋದ ಅಣ್ಣ? ಇನ್ನೂ ಹೆರಿಗೆ ನೋವಿನ ತೆರಿಗೆ ಕಟ್ಟುತ್ತಿರುವ ಅಮ್ಮ? ಅಥವಾ… ನನಗೆ ಹುಟ್ಟಲೇ ಇಲ್ಲದ ನನ್ನ ಮುದ್ದಿನ ತಮ್ಮ!? ಒಂದು ಹಿತವಾದ ಗಾಯದಂತಿರುವ ಈತ ಬರೇ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಕಳೆದುಳಿದ ಬದುಕಿನ ಒಟ್ಟು ಮೊತ್ತದಿಂದ ಅದನ್ನೂ ಕಳೆದು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಅಕ್ಷರವೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ಒರೆಸಿ ಹಾಕಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಭಯವಾಗುತ್ತಿದೆ ನನಗೆ… ಅವನ ಉಸಿರಾಟ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿದೆ ಪರಿಮಳ ನನ್ನನ್ನು ಆವರಿಸಿದೆ ಅವನ ರುಚಿ, ಸ್ಪರ್ಶವೂ ದಕ್ಕುತ್ತಿದೆ ಆದರೂ ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ…. ಯಾರಿರಬಹುದು ಇವನು? ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಮೊಬೈಲ್ ಕರೆನ್ಸಿ ಕರಗುತ್ತಿದೆ ರೀಚಾರ್ಜ್ ಮಾಡಲು ಕೈ ಬರಿದಾಗಿದೆ ಕರೆನ್ಸಿ ಮುಗಿಯುವ ಮುನ್ನ ನನ್ನ ಹುಡುಕಾಟ ಮುಗಿಯಬೇಕಿದೆ ಭಯವಾಗುತ್ತಿದೆ… ಅಗೋ..ಮತ್ತೆ ಮೊಬೈಲ್ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದೆ…!]]>